از شروع برگزاری مسابقات جهانی المپیک فوتبال ، امری به نام مربیگری وارد فرهنگ ورزشی فوتبال شد .
مربی در بازی فوتبال نقش سازماندهی بازیکنان را در جهت موفقیت در مسابقات به عهده دارد . آنچه که مورد نیاز یک مربی ورزیده می باشد عبارتند از :
▪ آشنایی عملی با بازی فوتبال
اصولا یک مربی می بایستی یکی از بهترین بازیکنان فوتبال باشد و ضمن داشتن تجارب عملی می بایستی از نظر سنی بیشترین مدت عمر خود را در میدان های فوتبال سپری کرده باشد .
▪ دارا بودن سبک خاص خود
یک مربی خوب همچون یک هنرمند یا یک سیاستمدار ، بایستی سبک خاص خود یا به زبان دیگر تاکتیک و استراتژی خاص خود را داشته باشد . البته باید توجه کرد که تنها داشتن این امر تضمین کننده موفقیت مسابقه نیست ، بلکه می بایستی از موقعیت های مختلف تیم ها ، میدان ها ، استادیوم ها ، روحیه ملل ، قدرت بدنی و مربیان تمامی تیم های جهان اطلاعات کافی و به روز داشته باشد . باز هم لازم است تاکید شود که مفهوم تمام مطالب گذشته به بازیکنان بر می گردد ، یعنی اگر بازیکنان توپ را وارد دروازه حریف کردند این مربی اگر چه رده آخر باشد ، خوب محسوب می شود و چنانچه در مسابقات شکست خوردند جامع الشرایط بودن مربی همچون آب خوردن به هدر رفته است .
پس مربی می بایست تا جایی که امکان دارد عوامل را در اختیار داشته باشد . فوتبال بازی تقدیری است . خالی از مفاهیم فلسفی و عرفانی نیست . همه می دانند در یک لحظه یا در یک ثانیه تمام امید ها به نا امیدی و نا امیدی به امید منجر می شود . در یک لحظه ورق به راحتی بر می گردد ، زحمات مربی ، بازیکن ، زمین ، تاکتیک ، استراتژیک ، تدارکات ، خرج و مخارج ، تبلیغات و به عبارت دیگر تمام دار و ندار یک تیم به یک لحظه ای که هیچ کس قادر به پیش بینی آن نیست ، وابسته می باشد . 

هرچه فوتبال بیشتر پیشرفت کند . نقش بازیکنان متنوع تر می شود . علیرغم این پدیده جدید ، هر بازیکن وظایف مشخصی دارد که در صورت نیاز وظایف بیشتری نیز به عهده می گیرد . این وظایف با یکدیگر جمع می شوند و سبک تیم را بوجود می آورند . تیمی که در ترتیب ، تشکل ، حمله و بازی سازی روشی داشته باشد ، فوتبال آن تیم چنان پیشرفت می کند که به عنوان مدل مورد استفاده قرار می گیرد ( به عنوان مثال : تیم خوب هلند به رهبری کرویف (Cruyff)و گروه بازیکنانی که به آنها لقب نارنجی پوش های مکانیکی دادند ). اگر روش آنها گروهی است ، نقش هر فوتبالیست منحصر به فرد و درست در جهت منافع جمع می باشد  

شنا یک ورزش انفرادی است که در دسته بندی رشته های ورزشی یکی از ورزش های پایه و مادر به حساب می آید. این ورزش از دید گاه فیزیولوزی بدن باعث می گردد عضلات از حالت سفتی و یا شل بودن خارج شده و مفاصل بدن جنبش پذیری بیشتری را به دست آورند. شنا سبب افزایش بازده ی قلب و دستگاه تنفسی می شود وقابلیت های جسمانی مثل سرعت قدرت واستقامت را بهبود بخشد.
از آن جا که این ورزش را می توان از سال های ابتدای کودکی شروع نمود و حتی تا پیری ادامه داد از بعد تربیتی می تواند یک وسیله ی مناسبی جهت پر نمودن اوقات فراغت برای کلیه ی سنین باشد. 

از پوشیدن کفش های زرق و برق دار و دارای چرم براق خودداری کنید. بهترین کفش آن است که دقیقا به پای شما چسب باشد.
بر خلاف آن چه شنیده ایم کفش های فوتبال هرگز زیاد گشاد نمی شوند. در موقع خرید جوراب بپوشید و آن ها را امتحان کنید تا کاملا اندازه باشند (چرم و دوخت آن بعدا جا باز خواهند کرد).
کفش های جدید خود را هرگز برای مسابقه نپوشید. ابتدا کفش ها را در آب گرم خیسانده (به مدت نیم ساعت) و سپس در حالی که خیس هستند آن ها را بپوشید و بندهایشان را ببندید. بعدا درون آن ها را با کاغذ پر کنید. سرانجام ، اگر می خواهید کفش هایتان را برای مدت طولانی نگهداری کنید از درون و بیرون آن را چرب کنید. این عمل بسیار مهم است زیرا موجب دوام کفش ها می شود.
چند سالی بود که فوتبالیست ها دو جفت کفش داشتند، یکی برای زمین چمن و دیگری برای زمین های سفت. با پیدایش استودهای پیچی یک جفت کفش برای شما کافی است، خصوصا اگر استودهای پیچی مطابق با شرایط زمین داشته باشید. 

رشد داشتن در بدنسازی در گرو عوامل خاصی می باشد؛ همان طور که برای رسیدن به هر هدفی باید ملزومات آن را فراهم کرد، برای اینکه بدنساز خوب و بزرگی باشید لازم است به مواردی خاص توجه کنید که چند نمونه از مهم ترین ها را اینجا می خوانید.
● ژنتیک
این عامل تعیین می کند که چه نوع رژیم غذائی و شیوه تمرینی را باید برای موفقیت خود به کار ببندید.
● برنامه تمرین
وابسته به نیازهای خاص فیزیکی خود به برنامه ای اختصاصی جهت تمرین نیاز دارید. شیوه و برنامه تمرینی که آن را اجراء می کنید باید بر مبنای تمامی نقاط ضعف و قدرت بدن تان طراحی و تنظیم شده باشد. با پیروی و تقلید از برنامه تمرین قهرمان مورد علاقه خود نمی توانید در هیچ مسابقه ای قهرمان شوید.
● رژیم غذائی
باید یک برنامه غذائی داشته باشد که در فصل خارج مسابقات بر حجم عضلات بدن اضافه کند. سخت ترین مبارزه برای یک بدنساز یافتن رژیم غذائی درست در دوره حجم و مسابقات است. چنانچه از بدنسازان سئوال کنید که سخت ترین بخش تمریناتشان کجاست، ۹۹ درصد از آن ها به خوردن و رژیم غذائی اشاره خواهند کرد. رژیمی که شما باید رعایت کنید چیزی است است که با آزمون و خطا مشخص می شود بنابراین باید با تفکر و هوشمندانه همه چیز را زیر نظر بگیرید.
● مکمل های غذائی
به ندرت بدنسازی را پیدا می کنید که تا به حال از مکمل های غذائی استفاده نکرده باشد. شما باید به آنچه می خورید، فاز تمرینی که در آن هستید و هدفی که دنبال می کنید توجه کنید تا بتوانید برنامه خوبی برای انتخاب و مصرف مکمل های غذائی داشته باشید.
● تمرینات هوازی
تمرینات هوازی که تقویت کننده سیستم قلبی ـ عروقی در بدن هستند باید بخشی از برنامه های تمرین شما چه در دوران حجم و چه در دوران مسابقات باشند. بزرگ ترین بدنسازان دنیا چه در گذشته و چه امروز همواره تمرینات هوازی را در برنامه های تمرین خود جای داده و می دهند بنابراین نیازی نیست که با ترس از تحلیل رفتن عضلات از اجراء تمرینات هوازی که بسیار سودمند هستند خودداری کنید. 

جهانی شدن بیشتر ماده های ورزشی و برگزاری انواع و اقسام مسابقات ورزشی، از ناحیه ای و شهری گرفته تا كشوری و جهانی، ثمرات فراوانی داشته است كه از چشم هیچ بیننده هشیاری پنهان نیست اما یكی از مسائلی كه در پی جهانی شدن ورزش ها بیشتر رونق گرفته و نمی توان از آن به سادگی گذشت، مساله «ركورد»ها یا مساله «ترین» (بیشترین / كمترین)هاست.
اگر در تاریخ ورزش و به ویژه تاریخ المپیك، هرازگاهی عده ای از ورزشكار گرد می آمدند و در ماده یا مواد ورزشی خاصی با یكدیگر رقابت می كردند و خبری از ثبت ركوردها و تلاشی برای شكستن ركوردهای پیشین نبود، امروزه دیگر ورزش چنان كاركردی ندارد. امروزه ورزش نیز مثل سایر تكنولوژی ها و مصنوعات بشری روزبه روز باید بهتر شود، كیفیتش بالاتر برود، برتر و چشمگیرتر شود والا اصلاً توجه خاصی به آن صورت نمی گیرد. اگر ورزش نتواند مثل سایر خدمات و كالاها و ساخته های بشری كه مدام برای جلب نظر مشتری بر كیفیت و كمیت و كارایی شان افزوده می شود، یا دست كم این شاخصه هایشان هر روز رشد مثبتی دارد،پیش برود در آن صورت به یك كالای تكراری تبدیل می شود؛ كالایی كه هزاران نمونه دیگر دارد و نیازی به مشابه دیگری نیست.
حال پرسش اینجاست كه «ركورد»ها یا «ترین »ها تا كجا می توانند پیش بروند؟ ورزشكاران تا كجا می توانند بر رقبای پیش از خود پیشی بگیرند و ركورد بهتری از خود بجا بگذارند؟ آیا این امر نقطه پایانی دارد یا خیر؟ در ورزش هایی مثل دوهای سرعت (مثلاً دوی ۱۰۰ متر) یا وزنه برداری، یا پرتاب دیسك و امثال اینها حد نهایی ركوردهایی كه بالاخره ابنای بشر می توانند به آن دست بیابند چیست؟ آیا می توان آن را مشخص كرد؟ آیا می توان عدد خاصی را گفت و مدعی بود كه هرگز در هیچ روزگاری كسی نمی تواند به ركوردی بهتر از آن دست یابد؟ و بالعكس اگر تصور كنیم كه هر ساله یا حتی در هر سه چهار سال یكبار، هر كدام از این ركوردها تنها حدود یك درصد بهتر شوند، در این صورت در چندصد سال آینده به چه اعداد و ارقامی دست می یابیم؟ و در نهایت اینكه: آیا توانایی جسمی آدمی حد و مرزی دارد؟ 

توجه: از شما خوانندگان عزیزی که این تمرینات را به کار گرفته اید و به میزان تأثیرگذاری مثبت آن پی برده اید، دعوت می شود تا در یک برنامهٔ پربیننده تلویزیونی، شرکت کنید.
در ادامه مبحث، ورزش های فکری به بخش ضرب المثل ها می رسیم. در این قسمت ضرب المثل هائی نوشته شده است: شما خوانندگان عزیز باید در ابتدا ضرب المثل های موردنظر را مطالعه و پس از به خاطر سپردن آنها در حافظه تان، به پرسش های مطرح شده (بدون نگاه کردن به آنها) پاسخ دهید. لازم به ذکر است که پس از چند بار تکرار، ضرب المثل ها به خوبی، در ذهن شما نقش می بیندند.
●خود را بیازمائید
به ترتیب ضرب المثل هائی را بگوئید که در آنها کلمه ”چاه، حلوا، کلاه، قاضی، مار، گل، چشمه، آب“ به کار رفته است. سپس ضرب المثل هائی را بگوئید که در آنها اسامی میوه ها و سبزیجات زیر به کار رفته است.
”بادمجان انگور خربزه سیر پیاز باقلا“
در پایان ضرب المثل هائی را بگوئید که در آنها اسامی حیوانات ذکر شده، به کار رفته است:
”شغال گربه ماهی اسب شتر گرگ جوجه خرس روباه پشه گوساله و گاو“
برای تقویت حافظه این تمرینات را چندین بار تکرار کنید تا کاملاً بر آن مسلط شوید و با سرعت آنها را بر زبان جاری سازید.
● ضرب المثل ها: 

استاد کانو (بنیانگذار جودو) برای مدرنیزه کردن باشگاه خود سیستم رده بندی کمربند ها را به وجود آورد . وی این درجه ها را به دو سطح تقسیم کرد : سطح کیو و سطح دان .
کیو معمولا به معنای کلاس است و اشاره به آموزش مقدماتی یا تدارکاتی دارد . افرادی که در سطح کیو هستند به مودانشا معروف هستند یعنی "افراد بدون درجه" . دان به معنای درجه یا رتبه است و درجه های آموزش را نسبت به آن می سنجند . استاد کانو با توجه به وجود ۱۲ پایه در باشگاه ها ۱۲ درجه را برای کمربند ها به وجود آورد . وی هرگز بالاتر از دان ۱۰ را به کسی اعطاء نکرد . از این رو درجه دهم بالاترین درجه ای است که در جودو اعطاء می شود . افرادی که در سطح دان هستند به یودانشا معروف هستند یعنی "افراد دادای درجه" .
زمانی که جودو برای اولین بار به ایالات متحده آمد و شهرت جهانی یافت گرفتن کمربند مشکی تبدیل به یک هدف آرمانی شد . و این بدان علت بود که برای بسیاری کمربند مشکی به معنای استاد مطلق در مبارزه بود . بسیاری بر این باور بودند که کسی دارای کمربند مشکی است شکست ناپذیر است . هر چند ژاپنی ها این گونه فکر نمی کردند .
کمربند مشکی نمادی از دانش یادگیری و همانند دیپلم است . واژه شودان که اولین درجه کمربند مشکی است به معنای "فرد مبتدی" می باشد . از این رو فردی که کمربند مشکی را گرفته در حقیقت به اندازه کافی تعلیم دیده است تا به عنوان هنر جوی جدی و مصمم محسوب شود . هدف از آموزش در هنر رزمی جودو تعلیم و توسعه مقررات جهت شرکت در تمرینات روزانه جودو است .
کمربند مشکی نمادی از سخت کوشی و انظباط است . شخصی که دارای کمربند مشکی است باید همانند یک جودو کار واقعی رفتار کند یعنی دارای شخصیتی معتدل بوده و با دیگران در صلح و صفا زندگی کند . کمربند مشکی همچنین سنبلی از رشد کامل فرد از طریق جودو می باشد .
تقسیم بندی سطح کیو به وسیله کمربند سفید و تقسیم بندی های دان به وسیله کمربند مشکی صورت می گیرد . استاد کانو برای سطح بالای کیو کمربند قهوه ای و برای رتبه های استادی قرمز و سفید را به وجود آورد و در نهایت کمربند قرمز یکدست را برای رده های استاد بزرگ به وجود آورد .
در کشور های مختلف سایر رنگ ها نیز به سطح کیو اضافه شده است . مبتدیان با کمربند سفید شروع به کار می کنند اما در برخی از باشگاه های جودو از کمربند های زرد ، سبز ، ارغوانی ، آبی یا سایر رنگ ها برای سایر سطوح کیو نیز استفاده می شود . جودو کاران در پنج دان اول معمولا از کمربند مشکی استفاده می کنند و از دان ششم تا هشتم از کمربند با قسمتی سفید و قسمتی قرمز استفاده می کنند و در نهایت آنهایی که به رتبه نهم و دهم دان رسیده اند از کمربند قرمز استفاده می کنند . افرادی که پنجمین دان مشکی یا بالاتر از آن را گرفته اند به کودانشا معروف هستند . 

هد به معنی سر می باشد و در بازی فوتبال به ضرباتی که با سر نواخته شود هد گویند .
● شیوه های هد زنی
از بررسی و مطالعات مختلف بر می آید که هد زنی مخصوصا در مواقعی که توپ از نقطه کرنر پاس شود در به ثمر رساندن گل اهمیت فوق العاده دارد ، به طوریکه با یقین می توان گفت ۶۰ درصد گل های پاس شده از نقطه کرنر با هد وارد دروازه می شود .
در زدن هد فاصله شدت ضربه جهت دریافت و جهت ارسال توپ از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است . یک هد زن حرفه ای در این مواقع از سر شبیه پا استفاده به عمل می آورد . حتی توپ را می تواند در جهت های دلخواه شلیک کند .
به دلیل اینکه بیشتر مواقع هد زمانی زده می شود که توپ در ارتفاع بالاتر از بازیکنان قرار دارد ، لذا بازیکن هد زن می بایستی از قدرت پرشی خوب برخوردار باشد چه اگر به موقع نتواند به توپ برسد و تماس سر با توپ انجام نگیرد توپ از اختیار خارج می شود . ضمنا احتمال سقوط بازیکن هد زن زیاد بوده و در نتیجه خسارات بدنی ناشی از سقوط کم دیده نشده است . 

دروازه بان فوتبالیستی مانند دیگران نیست . او این حق را دارد که توپ را با دست بگیرد . او در عین حال جای مخصوصی دارد که هیچ تناسبی با جای بازیکنان دیگر ندارد . او برای رسیدن به آمادگی بدنی ، مانند یاران دیگر باید تمرین کند . تمرینات او باید مخصوص و جدا از دیگران باشد .
● توپ گیری از جلو و در سطح زمین :
پاها کشیده ، دستها را کاملا به جلو می برد و توپ را می گیرد . قدرت توپ هایی را که برای دروازه بان می فرستید ، متنوع کنید و شوت های خود را نیز سریع تر انجام دهید .
● توپ گیری از پهلو و در سطح زمین :
دروازه بان فورا گامی به پهلو برداشته و با دو دست خود توپ را بر می دارد .
● توپ گیری در هوا :
زانو ها کشیده و منقبض ، دستها را به حالت باز جلو برده، توپ را گرفته و آن را به سمت بدن می آورد . تمرین دروازه بان شامل حرکات بسیاری است . پرتاب توپ با دست یا شلیک آن با پا برای او ، قدرت توپ را تغییر می دهد . بیشتر توپ را به دروازه شوت کنید تا بازده بیشتری داشته باشد و وقف تلف نشود .
دروازه بان همیشه باید جهش کند و آرام نگیرد . او باید به حالت نشسته ، درازکش ، از پشت یا ایستاده از مقابل توپ را مهار یا دفع کند .
بازیکنان دیگر در پایان تمرین برای آزمایش ضربات آزاد ، پنالتی ، کرنر و غیره باید با دروازه بان تمرین کنند . 

تکواندو نام هنر رزمی ای است که اکنون به عنوان یک ورزش مدرن المپیکی شناخته می شود . تکواندو را می توان به عنوان اولین ورزش رزمی المپیکی مطرح کرد که از سال ۱۹۹۲ وارد المپیک بارسلون شد .تکواندو طی مدت بیش از بیست قرن در کره توسعه یافته است .
این هنر دفاعی رزمی در آغاز تگوک بگوک کواک بک سوبگولتا (تکگون) (Takgon) نامیده می شد .
انجمن تکواندو در کره در ۱۹ سپتامبر ۱۹۶۱ افتتاح شد و از آن سال نام این ورزش کهنسال کره به تکواندو تغییر یافت .
در ۳۰ نوامبر ۱۹۷۲ (کوک کی وان) مرکز فدراسیون جهانی تکواندو در اطراف شهر سئول کره جنوبی افتتاح شده و رسمیت یافت .
هم اکنون تکواندو را می توان به عنوان پر طرفدارترین ورزش های رزمی در بین کشور ها و ملت ها معرفی کرد چرا که در حال حاضر بیش از ۱۵۰ کشور ، این ورزش و هنر رزمی را به عنوان یکی از ورزش های رسمی کشور خود پذیرفته اند .
در کشور عزیزمان ایران نیز این ورزش حدود بیش از چهل سال سابقه دارد و یکی از قطب های قدرت جهان در ورزش تکواندو است .
حضور موفقیت آمیز تکواندو کاران کشورمان در رقابت های جام جهانی ، قهرمانی جهان و المپیک و عناوین متعدد قهرمانی ، بهترین گواه این مدعاست . تکواندو کارانی نظیر : هادی ساعی ، یوسف کرمی ، بهزاد خداداد ، مجید افلاکی و غیره که در مسابقات مهم بین المللی برای ایران افتخار آفرینی کردند . 

تمرینات کششی و انحطافی را می توانید هر زمانی از روز انجام دهید. صبحها بعد از خواب، و شبها قبل از خواب این تمرینها توصیه می شوند. توجه داشته باشید که بهتر است هنگام انجام این تمرینات معده خالی باشد. پس تمرین ها را چند ساعتی قبل یا بعد از صرف غذا انجام دهید. همچنین قبل از شروع به انجام آن، سعی کنید با مربی یا پزشک خود در مورد آن مشورت کنید.نکته مهم دیگر اینکه، این نرمشها را مرتبا" انجام دهید. برای مثال سعی کنید آنرا در برنامه روزانه خود جای دهید.
۱) کشش عضلات زیر ران
پاهای خود را با عرض زیاد از هم بازی کنید. از یک سمت توسط یک پا سعی کنید بنشینید – پا را از زانو خم کنید در همین شرایط ۸ تا ۱۰ ثانیه بمانید. حداقل سعی کنید که این حرکت را ۵ مرتبه برای هر پا انجام دهید.
۲) کشش کمر تا زیر بغل
پاها را تا حدی بیش از اندازه شانه ها از هم باز کنید و به مانند شکل بایستید. یک دست خود را به کمبر تکیه دهید، دست دیگر را به بالا ببرید. سپس خود را به سمت دستی که به کمر تکیه داده شده است طوری خم کنید که احساس کشش را از کمر تا زیر بغل دست دیگر حس کنید.
در این شرایط ۸ تا ۱۰ ثانیه بمانید، سپس دستهایتان را عوض کنید. این حرکت را دست کم ۵ بار برای هر سمت تکرار کنید.
۳) کشش عضلات پشت ران
برروی سطح زمین بخوابید. پای چپ خود را از زانو تا کنید و به سمت بالا نگه دارید. در این حالت پای راست را نیز بروی زانو به اندازید. دو دستتان را به پشت ران پای چپ غلاب کنید. سپس با دو دست پای چپ را طوری بکشید که فشار و کشش را در پشت ران راست خود احساس کنید. زمان اجرای این حرکت نیز ۸ تا ۱۰ و پنج مرتبه برای هر پا توصیه می شود.
۴) کشش روی ران
بایستید. طوریکه پاهایتان از هم زیاد فاصله نداشته باشند. سعی کنید تا حد امکان صاف بایستید. سپس یکی از پاهای خود را از زانو خم کنید و به پشت ببرید. در این حال با دو دست پاهی خود را از پشت بگیرید و آنرا آرام آرام به بالا و سمت بدنتان بکشید. سعی کنید که تعادل بدنیتان بهم نخورد.زمان اجرای این حرکت نیز ۸ تا ۱۰ و پنج مرتبه برای هر پا توصیه می شود. 

ورزش گلفاین سوالی است که شاید خیلی از شما تا به حال از خود پرسیده اید و البته شاید برخی بدانید که اسکاتلند یکی از خاستگاههای این ورزش دوست داشتنی است. شما چه فکر می کنید. مقاله زیر ار بخوانید تا در مورد گلف بیشتر بدانید.
آنچه که قطعا" مسلم است این است که همه ما می دانیم گلف از اسکاتلند آمده. اسکاتلندیها از زمانهای بسیار قدیم به این ورزش علاقه زیادی داشتند و برای انجام بازی های آن باشگاه هم داشتند که همه بازیکنان عضو آن بودند. گلف از همان زمان (قرن ۱۵ میلادی) نیز به شیوه امروزی بازی می شد، توپ کوچک و سفید گلف را با چوب مخصوص روی زمین هل می دادند تا در سوراخی که در زمین چمن تعبیه شده بود بیفتد.
در حقیقت اولین نشانه های این ورزش در زمان شاه جیمز دوم (اسکاتلند) دیده شد ، کسی که در سال ۱۴۵۷ انجام دو ورزش فوتبال و گلف را ممنوع اعلام کرده بود.جیمز معتقد بود که با انجام این بازیها تیرکمانداران ارتش اسکاتلند از آمادگی رزمی دور می شوند. در سالهای ۱۴۷۱ و ۱۴۹۱ به ترتیب شاه جیمز سوم و چهارم نیز قانون تحریم را تمدید کردند. اما گلف این بازی جالب به صورتهای مختلف در اسکاتلند و کشورهای اطرافش ادامه یافت ، تا زمانیکه در سال ۱۷۴۴ اولین قوانین رسمی این رشته در ادینبورگ (Edinburgh) نوشته شد و پس از آن هر گلف باز آماتوری هم میتوانست با تکیه بر آن قوانین به انجان ورز مورد علاقه اش بپردازد.
ـ اما آیا میتوان گفت که اسکاتلندیها مخترع گلف بوده اند؟
جواب این است: نمیتوان پاسخ کاملا" قطعی داد، چرا که شواهد مستدلی وجود دارد که نشان می دهد اسکاتلندیها خودشان از ورژنهای دیگری از این ورزش تاثیر گرفته اند. USGA اتحادیه گلف آمریکا در این زمینه می گوید: "در حالیکه بسیاری از اسکاتلندیها مدعی این مساله هستند که بازی گلف از کشور آنها به سراسر اروپا پخش شده شواهدی وجود دارد که نشان میدهد نخستین بار بازی توپ و چمن در فرانسه، آلمان و کشورهای لوکزامبورگ، هلندو بلژیک بازی میشده!" در آلمان در قرن ۱۴ معمولا" این ورزش اغلب روی یخ انجام می شد و شبیه همان گلف روی چمن با ضربه چوب مخصوص به توپ از نقطه A به نقطهB هدایت می شد. 

در مسابقات حرفه ای به ماهیچه های داخلی بدن ورزشکاران آسیب وارد می شود و جالب است بدانید که بدون این صدمات عضلات آنها رشد کافی پیدا نکرده و قدرتمند نمی شود.
به عنوان مثال قهرمانان دوچرخه سواری روزانه درحدود ۵ تا ۷ ساعت با بالاترین میزان ضربان قلب تمرینات سخت دوچرخه سواری انجام می دهند.
بسیاری از محققین نگران هستند که این تمرینات سخت دوچرخه سواری ممکن است به ماهیچه های قلب آنها همانند دیگر ماهیچه های داخلی بدنشان آسیب برساند ولی تحقیقات اخیر دانشگاه فرایبورگ آلمان نشان می دهد که این تمرینات برای افرادی که دارای قلب سالم هستند هیچ خطری در پی نخواهد داشت.
محققین دریافته اند هنگامیکه عضلات داخلی بدن صدمه می بینند آنها آنزیم هایی را ترشح و به داخل جریان خون می ریزند. اما عضلات قلب به مانند دیگر عضلات داخلی بدن چنین عملی را انجام نمی دهد و مشخص است که در معرض خطر نمی باشند.
آزمایشاتی نظیر الکتروکاردیوگرافی و اکوکاردیوگرافی که از ورزشکاران پس از ورزش به عمل آمده نشان می دهد میزان آنزیم های مخصوص قلب آنها همچون کراتین و میوگلوبین، برخلاف سایر عضلات، نرمال و طبیعی می باشد.
نکته ای که باید هیمشه به آن توجه داشت اینست که قبل از آغاز تمرینات ورزشی سنگین یا تغییر قابل ملاحظه در میزان ورزشهای روزانه خود با دکتر مشورت کنید زیرا تمرینات ورزشی برای قلبهای سالم هیچ خطری به دنبال ندارد ولی درصورتیکه قلب بیمار باشد می توانند به طور ناگهانی موجب حمله های قلبی شوند. 

بدن شما لازم است ورزیده، و سرعت تحرک بالایی داشته باشد. شما باید از لحاظ روحی نیز قوی باشد. توانایی تمرکز فکری و قدرت تصمیمگیری شما باید بالا باشد و از اراده و اعتماد به نفس زیادی برخوردار باشید. در این مقاله شما با حرکات کاراته ای ساده که در دفاع شخصی کاربرد دارند آشنا خواهید شد. پیشنهاد می شود تا اگر می خواهید این ورزش را جدی پیگیری کنید، چهار حرکت زیر را به طور مدام تمرین کنید و سعی کنید تا سرعت انجام حرکت را بالا برید.
● آگه اوکه
در این حرکت ساعد شخص دفاع کننده ، به سمت بالا حرکت می کند تا ضربه شخص حمله کننده را دفع کند توجه کنید که در این حرکت، سرعت عمل بسیار مهم است. تمرین این حرکت را به گونه ای انجام دهید تا سرعت حرکت خود را بالا ببرید. همچنین سعی کنید تا با تمرینات ویژه، همچنین کار با وزنه، قدرت ساعد خود را افزایش دهید تا هنگام دفع ضربه به ساعد آسیبی نرسد. این حرکت همچنین کمک می کند تا ضربه ای که با با سلاح یا چوب زده می شود دفع گردد
● گدان بارایی
این حرکت نیز مانند حرکت آگه اوکه است، اما جهت دست و سعد به سمت پایین است. تفاوت گدان بارایی با آگه اوکه در اینست که گدان بارایی از ضربات پایین بدن (مشت و لگد) دفع می کند و جهتش از بالا به پایین است. توجه کنید که مشت و مچ در این حرکت بیشتر درگیرند نسبت به ساعد، پس به علاوه تقویت سرعت، قدرت تحمل مچ و مشت نیز باید بالا روند. در انجام این حرکت، دقت کنید تا موقعیت قرار گرفتن بدنتان مانند تصویر باشد.
● سوتو اوکه
در این حرکت دفاع با قسمت بیرونی ساعد دست انجام می شود. این حرکت کمک می کند تا ضربات (لگد یا مشت) به داخل بدن یا صورت دفع شوند. به جهت حرکت دست در تصویر دقت کنید. در این حرکت نیز مشت، مچ و ساعد لازم است تا تقویت گردند. سرعت نیز در انجام این حرکت موثر است. برای تمرین سوتو اوکه می توانید، با انجام این حرکت به شیی محکم مانند کیسه بکس ضربه بزنید.
● اوچی اوکه
در این حرکت، دفاع با قسمت (لبه) داخلی ساعد انجام می گیرد. این حرکت نیز مانند سوتو اوکه از ضربات بالا تنه دفاع می کند. اوچی اوکه و سوتو اوکه برای زدن صربه نیز کاربرد دارند. 

) راست بایستید
پاها را در وضعیت کنار هم قرار دهید. شکم کاملاً کشیده باشد. در قسمت پشت، نباید کمترین خمیدگی وجود داشته باشد. دستها را به موازات بدن قرار دهید و دو بازو را به پهلو بچسبانید. آرنج را کمی خم کنید. سر در این تمرین، راست و نگاه به جلو است.
۲) اجرای حرکت
دستتان را در قسمت آرنج کاملاً خم کنید و دوباره به حالت اولیه برگردانید. هر دو دست را همزمان یا به نوبت حرکت دهید. بازوی شما هیچ حرکتی نمی کند. آنها به موازات بدن باقی می مانند؛ یعنی در حین خم کردن دست، به سمت جلو خم نمی شوند. بالاتنه نیز حرکتی نمی کند. نباید در پشت بدن کمترین خمیدگی ایجاد شود. سر در این تمرین، همواره راست و نگاه به جلو است.
۳) حرکات قدرتی
● تمرینهایی برای همه ماهیچه های بدن
تمرینها را کاملاً صحیح انجام دهید تا فشار زیادی به ستون مهره ها و مفاصل وارد نشود. کیفیت بر کمیت ترجیح داده می شود. سعی کنید تعداد تمرینات پیشنهاد شده، را در یک برنامه منظم انجام دهید. فراموش نکنید که ابتدا بدنتان را گرم کنید و چند دقیقه در همان مکان بدوید. سپس شروع به ورزش کنید.
تمرین ۱ ) برای باسن و ران
پاها را باز کنید. بالا تنه را به سمت جلو خم کرده و دستها را به سمت جلو دراز کنید. اکنون باسن را تا زانو پایین بیاورید. در این حالت می توانید پاهایتان را ببینید. این تمرین را ۳ بار هر بار ۱۰ مرتبه تکرار کنید. استراحت کوتاهی هم بین ورزش در نظر بگیرید.
تمرین ۲ ) برای ماهیچه های جانبی پا
برای شروع این تمرین، دستها را بر روی ران قرار دهید. حال یکی از پاها را مطابق شکل بالا ببرید و پایین بیاورید. اما نباید پا روی زمین قرار بگیرد نوک پا نیز باید به سمت جلو باشد. روزی ۳ بار و هر بار ۱۰ مرتبه این تمرین را انجام دهید. هر بار پایتان را عوض کنید.
تمرین۳ ) برای ماهیچه سه سر بازو
بنشینید و خودتان را روی پاهایتان بلند کنید. دستها را به عرض باسن باز کنید و زیر بدنتان قرار دهید. نوک انگشتان باید به سمت جلو باشد. الان شما یک پل درست کرده اید. حال دستهایتان را خم کنید و دوباره دراز کنید. در این حالت، باسن نباید بر روی زمین قرار بگیرد. این تمرین را ۳ بار در روز و هر بار ۱۰ مرتبه انجام دهید.
تمرین ۴ ) برای ماهیچه های پشت
بر روی شکم بخوابید . پا و دست مخالف را تا چند سانتی متر بالا ببرید. در حالی که به زمین نگاه می کنید، شکم و نوک انگشتان را بکشید. این تمرین را ۳ بار و هر بار ۱۰ مرتبه انجام دهید.
تمرین۵ ) برای ماهیچه های کنار بدن
در حالی که پاها را جمع کرده اید، به پهلو بخوابید و روی آرنجتان تکیه دهید. قسمتی از باسن را که به سمت بالا هست، کمی به جلو خم کنید. طرف دیگر باسن را که روی زمین قرار دارد، چند سانتی متر از زمین بلند کنید. آن را کمی بالا نگه دارید و دوباره آهسته پایین بگذارید. این تمرین نیز مانند تمرینهای قبل روزی ۳ بار و هر بار ۱۰ مرتبه انجام دهید.
 

وقتی قرار است نگاه گذرایی به تاریخ فوتبال بیندازیم، نمی توانیم از ذکر برخی مطالب بدیهی صرفنظر کنیم وگرنه چه کسی نمی داند این همان بازی است که میان دو گروه ‪ ۱۱‬نفره در زمینی مستطیل شکل انجام می شود.
تاریخ نگاران پیشینه توپ بازی با پا را در هزاره سوم پیش از میلاد مسیح در چین سراغ دارند. در سده های میانه، بازی های مشابهی با توپ در اروپا رایج بوده و رقابت هایی نیز میان تیم های محلی در انگلیس، فرانسه و ایتالیا انجام می شده است.
در آن زمان ها اهالی یک روستا می کوشیدند توپی را از دست اهالی روستای دیگری بگیرند و به بیرون از منطقه آنان بیندازند، اما آنچه ما امروز به عنوان فوتبال می شناسیم، در میانه های سده نوزدهم میلادی در مدرسه های انگلیسی پدید آمده است.
توپ بازی در این کشور چنان رایج شده بود که دست اندرکاران این ورزش به فکر ایجاد قواعد مشخصی برای آن افتادند. در حالی که در شهر راگبی، پرتاب توپ با دست مجاز شناخته شد و رفته رفته بازی راگبی را به وجود آورد، در مدارس شهر کمبریج توپ بازی تنها با پا مرسوم بود.
در همین شهر بود که در سال ‪ ۱۸۴۸‬نخستین بار قاعده ها و روش بازی فوتبال، تدوین شد. قواعدی که تقریبا تا به امروز معتبر مانده اند: زمین بازی باید به طول ‪ ۱۱۰‬و عرض ‪ ۷۵‬متر باشد، درازای دروازه هفت متر و ‪ ۳۲‬سانتیمتر و بلندی آن دو متر و ‪ ۴۴‬سانتی متر باشد و حتی توپ بازی که آن هم باید دورش ‪ ۶۸‬تا ‪ ۷۰‬سانتیمتر و وزنش ‪ ۴۱۰‬تا ‪ ۴۵۰‬گرم باشد.
جالب است بدانیم که انگلیسی ها از روی مختصر شده همان "انجمن فوتبال" در شهر کمبریج (‪ (football association‬به این بازی "ساکر" (‪ (soccer‬می گویند.
جالب تر اینکه چون وقت فراغت شاگردان مدرسه های شبانه روزی در کمبریج یک ساعت و نیم بوده، این مدت زمان را هم برای بازی فوتبال در نظر گرفته شد.
دیری نپایید که بازی فوتبال به سرعت از انگلیس به کشورهای دیگر رسوخ کرد و با چنان استقبالی در سراسر جهان روبه رو شد که سازمان دهندگان از همان آغاز قرن بیستم به فکر برگذاری مسابقات بین المللی افتادند. برای نخستین بار این مسابقات در سطح جهانی در اروگوئه انجام شد و میزبان مسابقات برنده جام جهانی گردید. جام، به افتخار یکی از مسوولان فدراسیون فوتبال فرانسه که در شناساندن و گسترش این بازی نقش حساسی داشت، "ژول ریمه" نام گرفت.
این جام طبق قانون برندگان جام جهانی در سال ‪ ۱۹۷۰‬برای همیشه به تصاحب کشور برزیل درآمد و از آن به بعد "جام جهانی" (‪ (world cup‬نامیده شد.
از همان سال ‪ ۱۹۳۰‬مسابقات جام جهانی، هر چهار سال یک بار در کشوری دیگر برگزار شده، به استثنای سال های ‪ ۱۹۴۲‬و ‪ ۱۹۴۶‬که همگان طی آنها درگیر جنگ جهانی دوم بودند. با این حساب، امسال هجدهمین دوره مسابقات جام جهانی است که در آلمان برگزار می شود.
حالا که صحبت از فوتبال است، باید یادآوری کنیم که این بازی و مسابقات در گذشته هم مثل امروز، تنها در تصرف مردان نبوده است. در آغاز سده بیستم در انگلیس، زنان هم به این بازی می پرداختند ولی در سال ‪ ۱۹۰۲‬بازی فوتبال برای زنان از طرف دولت ممنوع اعلام گردید. از دهه ‪ ۱۹۵۰‬فوتبال زنان در دانمارک، فرانسه، ایتالیا و آلمان رایج شد و فوتبالیست های زن آلمانی، از دهه ‪ ۱۹۹۰‬تاکنون درصدر قهرمانان جهان قرار دارند و چندین بار برنده جام قهرمانی اروپا شده اند. 

▪ تئوری قدیمی: انجام تمرین بشین پاشو با تعداد بالا بهترین روش برای کوچک کردن باسن است.
▪ تئوری جدید: رژیم غذایی و تمرینات کاردیو موثرترین عوامل در این زمینه هستند.
تنها کاری که تمرین بشین پاشو می کند، این است که تا حد مرگ خسته تان میکند. برای کوچک کردن باسن، باید خوب غذا بخورید و تمرینات مخصوص و مفید برای باسن را انجام دهید. اگر این تمرینات را به درستی انجام دهید، فقط کافی است که ۲ یا ۳ ستِ از ۲ یا ۳ تمرین باسن به انتخاب خود انجام دهید. فقط کافی است که در هنگام انجام تمرینات روی عضلات مورد نظر تمرکز داشته باشید. 

▪ تئوری قدیمی: کرانچ شکم سنگین بهترین روش برای ۶ تکه کردن است.
▪ تئوری جدید: تثبیت و متعادل کردن تمرینات بهترین راه ممکن است.
با اینکه خیلی از افراد از کرانچ شکم (دراز نشست) سنگین برای ۶ تکه کردن اسفاده می کنند، با اینکار فقط شکم خود را کلفت تر می کنند، و به جای اینکه کمک کند تا لاغرتر و فرم دارتر به نظر بیایید، دور کمرتان را افزایش می دهد. دلیل آن این است که افزایش وزن، باعث بزرگ شدن اعضاء می شود. درمورد شکم، بزرگ شدن و رشد عضو کافی نیست، فرم گرفتن و باریک تر شدن آن مورد توجه شماست. بهترین کار این است که از تمرینات تثبیت کننده استفاده کنید که روی همه ی فیبرهای موجود در شکمتان کار خواهد کرد، و نتیجتاً کالری بیشتری سوزانده و لاغرتر به نظر خواهید آمد. 

▪ تئوری قدیمی: برای ماهیچه سازی، به هیچ وجه نباید تمرینات کاردیو انجام داد.
▪ تئوری جدید: دوره ی تمرینات کاردیو شدید با آنتراکت، عضله سازی را سرعت میدهد.
با اینکه انجام تمرینات کاردیو برای چندین ساعت در روز می تواند از عضله سازی جلوگیری کند، چند جلسه در هفته انجام تمرینات شدید کاردیو با آنتراکت، متابولیسم بدنتان را بالا می برد که باعث می شود سریعتر عضله سازی کنید—البته به شرطی که بیش از مقداری که می سوزانید، کالری مصرف کنید. تمرینات کاردیو همچنین برای سالم نگاه داشتن قلب و تنظیم جریان خون مفید است. تنظیم بودن جریان خون باعث می شود که موادغذایی بهتر به بافت های عضلانی بدن برسد و آنها را قدرتمندتر کند.